Sommer so per toeval, terwyl ek my nabygeleë biblioteek se rakke deurkyk, val die titel van hiérdie boek my op. Francois Loots is nie 'n naam wat ek al voorheen teëgekom het nie -- tog het ek sy skryfwerk en storie albei uiters oortuigend gevind, nieteenstaande die swakheid van die roman se slot nie.
Die storie bevat 3/4 karakters wat almal op een of ander wyse met mekaar saamgebind is/was. Al drie het gekompliseerde verhoudings met hul seksualiteit, en elke een moet onder moeilike omstandighede 'n stryd vir oorlewing voer. Hitte, en sy verwante betrekking met seksuele verlustiginge, word teen die koue van 'n Russiese sprokiesagtige agtergrond vergelyk: as Adam, Bertus, of Heinrich hul werklikheid wil ontsnap (en soms kom hul lus daarvoor nie eers ten sprake nie) dan word hulle meegesleur in 'n visioen van koue en Siberiese landskappe.
Elke karakter is uitgepluis en interessant. Ek probeer om spoilers te vermy. Verbaas, lees ek dat Loots ook op UK geswot het en boonop dieselfde hoofvak as ek geneem het, Duits! Ek kon my verbeel dat ek dikwels Duitsagtigge uitdrukkings en sinstrukture erken het, en hy gebruik ook 'n woordeskat wat 'n Germaanse herkoms suggereer.
Die twee hoofkarakters van die roman ervaar deurentyd die hoogtepunte en nederlae van 'n lewe in die stad. Die boek kan maklik met 'n Marxistiese inklee gelees word. Al die karakters word uitgebuit deur 'n geselskap wat die druk van geldmaak en sy selftoereikendheid vir 'n volmaakte lewe bevraagteken. Oënskynlik is dit slegs kuns wat die moderne mens, in sy vereensaamheid, nog enige troos kan bied. Die karakters behandel mekaar (natuurlik, aangesien die een 'n rent boy is) as middels tot selfbevrediging, d.w.s. as voorwerpe.
Die gevolg hiervan kon slegs, óf 'n uiteindelike erkenning van menswees, óf 'n geweldadige ontneming wees. Seks en intimiteit ontaard in meganiese en onaangename ervarings wat slegs dwelms kan aanhits; moderne manlikheid in hierdie roman is dus nie 'n stereotipie, 'n 'seks-obsessiewe' instelling, nie. Die boek, na myn siens, vra wat gebeur met die gees as al wat oorbly van mens is die masjien. Die aparte storielyne loop tot dieselfde dénouement: hoe persoonlike verhoudings nie net onder só 'n regime sukkel nie, maar dat die individu nie verlossing in romantiese verhoudings noodwendig sal kry nie (soos herhaaldelik gesuggereer). By my het die boek "The Song of Achilles" van Madeline Miller sterk opgekom as 'n gepaardgaande idee van hoe 'n liefde tussen Achilles en Patroclus beide mans nie kan red nie, alhoewel Loots se sienings in die konteks van die moderne heelwat donkerder is (moet wees).
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking